Pleasure Verhalen: Het waren dus mixed signals

Mixed signals met een vleugje love bombing. Altijd van degene van wie je het het minst verwacht. Of van degene die beweert super straight-forward te zijn. Of van degene van wie je het niet eens per se hoefde in het begin. Of alle drie. Manipulatie verscholen in de schaapskleren genaamd “meer dan the bare minimum doen”. Vooral ook goed verborgen voor henzelf, want ze bedoelden het nooit zo en was nimmer de bedoeling.

Grappend vertelde ik mijn casual date van vorige week dat ik naar bed ging met de laatste jongen met wie dat een slim idee was. Dat was het grapje waar ik me al een paar weken achter verschool. “Ik poep even lekker waar ik eet, want had het nog niet moeilijk genoeg” en dat soort uitspraken als coping mechanism. Daar ben ik goed in, mezelf eruit lullen. Ik vraag me soms af of anderen doorhebben dat het me weldegelijk veel doet. Dat de mensen die ik date, invloed op me hebben. Dat ik weet mysterieus zijn sexy is en ik dat maar al te graag misbruik als front. Natuurlijk ook dit keer vertelde ik al lachend hoe dom ik bezig was in mijn seksleven, om de date waarop ik was op dat moment ook gelijk op een gezonde afstand te houden. Dat blijkt een patroon te zijn waar ik sneller iets mee moest gaan doen dan ik toen voor ogen had.

Buiten mijn bijzondere afweersysteem, ben ik ook erg ongeduldig en gooi ik mezelf graag in het diepe om ergens vanaf te zijn. Met een idee rondlopen voor langer dan een week, klinkt verschrikkelijk. Met twijfels en vragen rondlopen voor langer dan een dag, klinkt als mijn persoonlijke hel. Toen ik dus eindelijk het punt had bereikt waarop ik wist hoe ik me voelde en wat ik er uit wilde, werd mijn notities app het slachtoffer. Zo’n 10 verschillende bestandjes met generieke jongensnamen met het woord ‘gedoe’ erachter met daarin mijn hart gelucht. Het was tijd om een nieuwe aan de collectie toe te voegen: de-laatste-jongen-met-wie-ik-naar-bed-had-moeten-gaan gedoe.

Mijn lijst van objectieve gebeurtenissen waardoor ik ervan overtuigd was dat ik niet dom was, waardoor ik ervan overtuigd was dat “geen gevoelens hebben” out-of-the-question was, was eindeloos. Mijn vriendinnen hadden de lijst live kunnen zien groeien elke keer als ik hun appte als ik hem weer gezien had. Maar blijkbaar was deze lijst voor hemzelf en niet voor mij. Hij probeerde het tijdens de confrontatie zelfs nog te gooien op het “dus alle andere mannen zijn assholes”, alsof grote gebaren met lege intenties hem niet ook tot een van die mannen gemaakt had in mijn ogen. Geen wonder dat hij een spoor aan verliefde verwarde meisjes achter zich liet. Zeggen dat je gewoon zo bent en jezelf schouderklopjes geven, terwijl je eigenlijk alleen maar schade maakt, dat rijmde wel voor hem blijkbaar.

Niet alleen voor hem helaas, ik heb wel duizend keren gehad dat jongens sprak die ik door elkaar wilde schudden tot ze weer zouden werken. Hoe konden ze niet zien dat als zij de schijf van 5 rondmaakten met love languages, meisjes zouden denken dat ze zich open mochten stellen voor mogelijkheden. En dan maar zeiken dat ze allemaal zo snel verliefd worden en de liefde zo ingewikkeld en complex is. Het besef dat dat zeiken zelf gezeik is, schoot me gisteravond pas te binnen. Toen hij zich zo schuldig voelde dat hij mij nu met gevoelens had opgezadeld. Oh, wat had hij het zwaar natuurlijk.

Full circle was het wel, want op het feestje waar het allemaal begon deed hij een vriendin aan een klasgenoot van haar denken. Ze vertelde hem dat het wel positief was en dat dacht ze toen ook. De klasgenoot ging alleen altijd wel roekeloos met gevoelens om in het daten en had iets soortgelijks gedaan bij een vriendin van haar en nu klikte de gelijkenis pas. Nog een jongen die goede intenties met geen intenties verwart en misschien een keer ‘love bombing’ moet Googelen.