Ik legde hem mijn theorie voor tijdens het uitvoeren van de stof zelf. Jongens en mannen zouden knuffelen voor zichzelf en vrouwen voor de ander en dit zou de root zijn van alle mixed signals in casual dating. Natuurlijk beaamde hij, want hij was een van deze koalaknuffelaars. Al veel eerder vertelde hij me een keer dat veel meisjes zijn lieve gebaren verwarden voor iets met een meer beladen intentie. Chocola meebrengen als iemand ongesteld was zouden toch alleen jongens doen die verliefd waren? Ja, en na de seks knuffelen alsof het leven ervan afhangt doen jongens ook alleen maar als je hun hart hebt gestolen.
Knuffelen na de seks als after care was in my early days iets wat ik makkelijk afwimpelde terwijl ik op mijn buik naast mijn partner ging liggen met minimaal 5 centimeter ertussen. Gewoon terug naar het vriendschappelijke en kletsen op een veilig on-emotioneel beladen afstandje. Duidelijker kon niet voor hen en ook niet voor mij. Uiteindelijk een “als je liever thuis slaapt, is dat niet erg hoor” en dan dropen ze wel af. Of ze ook echt liever thuis sliepen zou ik nooit weten, maar dat maakte me weinig uit. Ik hoefde niets van mijn casual bedvisiteurs en al helemaal geen knuffels.
Mijn eerste keer single heb ik menig man me laten knuffelen. Met een dikke nadruk op het “laten”-gedeelte. Ondanks dat ik mezelf makkelijk deel op sociaal en seksueel gebied, bewaar ik ‘lieve Kim’ voor speciale gelegenheden. Deze speciale gelegenheden deden zich voor in een paar personen, waarna – eerder of later – ik me toch altijd af moest vragen waarom hun kroelen niet gelijk stond aan hun acties. Hoe konden ze me op die manier knuffelen, wanneer ik vervolgens aan de kant gezet kon worden als het toch niet uitkwam? Ik was niet de enige, ik hoorde meer vrouwen deze vragen stellen om me heen. Meisjes die zich zo verbonden hadden gevoeld met iemand en na de seks geknuffeld werden alsof diegene compleet verliefd was, maar vervolgens behandeld werden alsof er nooit iets had plaatsgevonden.
Een relatie en een tweede ronde single zijn verder, bewaar ik nog steeds mijn ‘lieve Kim’. Niet omdat ik bang ben om pijn gedaan te worden, maar omdat niet iedereen haar verdient. Een van de eerste dates na de break-up was gezelliger dan ik verwachtte, maar beiden voelden we geen romantiek voor hoever ik wist. Tot ook hij full koala-modus ging en ik er niets meer van begreep. Toen ik hem vroeg of hij altijd zo op eerste dates was, antwoordde hij heel luchtig dat hij lekker deed wat goed voelde en het hem weinig uitmaakte. Het hoefde allemaal niet zo beladen. Zo simpel was het. Waarom was dat het hiervoor nooit? Ik dacht dat ik het altijd zo min mogelijk beladen maakte door alle “beladen acties” weg te laten, maar wat nou als die druk komt door wat ik zelf van die acties maak?
Natuurlijk kon ik het niet laten om zijn luchtige houding te meten aan alle kroelboys die ik voor hem had langs zien komen en zo ontstond mijn theorie. Mannen zouden – volgens mij – in het leven meer aangereikt krijgen, hierdoor makkelijker dingen toe-eigenen dan vrouwen en dus in een heterorelatie zou een man ook makkelijker liefde toe-eigenen zonder erbij stil te staan wat dit voor een vrouw kan betekenen. Een vrouw voor wie juist niet alles zomaar aan komt waaien en dus bij alles wat haar toekomt, denkt dat er grotere krachten achter schuilen. Waarom zou ze het anders krijgen? In mijn geval: de hele kwestie rond knuffelen.
Toen ik mijn theorie later ook aan een vriendin vertelde, was ze het er niet mee eens, want ook zij was schuldig aan roekeloos knuffelen. Ze had die week met een van haar vrienden geknuffeld alsof ze het meende. Mijn feministische vergelijking was dus helemaal niet nodig geweest. De tweede helft van mijn theorie werd wel dubbel en dik bewezen toen nog geen twee weken later de arme jongen de liefde verklaarde aan mijn vriendin die zijn knuffels alleen even toeliet uit egoïstische motieven. Menselijke en natuurlijke motieven, dat zeker, maar zonder heldere communicatie, toch echt wel motieven die kunnen leiden tot mixed signals en gebroken harten.